دانش و تخصص ابزار توسعه

منطق حکم می کند که هر فارغ التحصیلی در رشته تحصیلی خود فعالیت کند که این امرموجب بالندگی فردی و سازمانی خواهد بود ولی در جامعه ما چنین نیست.اقتصاد که علم غلبه بر ندرتها و کمبودها است دانش را ابزار توسعه و آموزش را زیر بنای توسعه می داند مشکلی که بزرگ و عظیم به نظر می آید بیرونی نیست بلکه این ذهن ماست که تنبلی می کند و نمی خواهد مشکل را حل کند.در عصر حاضر توسعه کشور ها با تلاش توانمند  یهای    نیروی انسانی آن ها ارتباط دارد و بر رسیدن هدف ها ، برنامه های پیشرفت و توسعه نیروی انسانی حرف اول را می زند،با توجه به روند اقتصادی هر جامعه به منظور آنکه بتوان از نیروی کارموجود آن جامعه به طور مطلوب استفاده نمود ضروری است که با در نظر گرفتن کیفیت هدفهای هر سازمان شایسته ترین و کار آمد ترین افراد را برای تصدی مشاغل ستادی سازمانی دعوت به کار نمود.تلاش برای استفاده بهینه از نیروی انسانی هدف تمام مدیران سازمانهای اقتصادی ،تولیدی،صنعتی،سازمانهای خدماتی و اجرایی است چرا که مهمترین عامل توسعه پرورش توانایی ها و استعدادهای  انسانی وگسترش دامنه امکانات و فرصتهای اوست.در توسعه انسانی سرمایه انسانی یعنی مجموعه دانش ها،مهارت ها،تجربه ها و قدرت نوآوری انسانی نقش محوری و کلیدی دارد،مدیران و نظارت بر بحران های سازمانی امکان پذیر است که بتوان گلو گاههایی را که در فرآیندهای بحران زا هستند شناحت و بر آن ها کنترل کرده و مدیریت لازم را داشت نظارت بر گلوگاه فرآیندی نیازبه شناخت وآموزش داردیعنی کارکنان سازمان بایدیادبگیرندکه چگونه کلوگاه را تشخیص دهند و متناسب با اهمیت آنان وقت و انرژی صرف کنند.سر شکن کردن انرژی فکر و کار برای گلوگاه ها امری است که نیاز به بالندگی دارد و در این زمینه لازم است کارکنان ازطریق آموزش های رسمی  و توسعه یافتگی لازم برسند این زمانی اتفاق می افتد که مدیران و کارکنان ستادی با توجه به رشته تحصیلی خود در آن پست انجام وظیفه نمایند که بتواندبا دانش لازم و تجربه کافی کارکنان صف را نظارت و هدایت نمایند که منجر به سرعت و دقت بیشتر ارتقای کیفیت و سود دهی بیشتر و هزینه کمتر برای سازمان به همراه داشته باشد و نوآوریهایی را در حیطه کاری خود بدست آورد.چنانکه فردی در تخصص خود در آن پست گمارده نشود و فردی که از دانش و مهارت کافی برای انجام امور محوله برخوردار نباشد به مرور انگیزه و انرژی خود را از دست خواهد داد و زیر دستان خود را به گمراهی خواهد کشید.و هزینه زیادی را برای سازمان به وجود خواهد آورد که جبران آن زمان زیادی را می برد.