آموزش های مداوم، هدف دار، برنامه ریزی شده و همگام با پیشرفت های علم و فن شناسی، باید به طور اساسی در مدیریت مورد توجه خاص قرار گیرد. نکته مهم این که هزینههای آموزشی را نباید جزء هزینههای مصرفی سازمان به حساب آورد، بلکه این هزینهها را باید با دید هزینههای سرمایهگذاری برای آینده نگریست زیرا نتایج آن در دراز مدت مشخص میگردد. در فراگرد تاریخی هر ملتی ناچار است برای شکستن زنجیرهای تحجر، واپسگرایی و پیوستن به کاروان ترقی و تعالی به حکم جبر تاریخی با پویائی هرچه تمامتر مرحله نوسازی و نوگرایی را آغاز کند. به این منظور باید از نیروی فکری جامعه در همه زمینهها برای حل مساله توسعه کمک گرفته در مرحله اول با کاربرد صحیح وسایل ارتباط جمعی با زبانی بلیغ و شیوا که گویای دردهای جامعه و بیانگر توسعه باشد، با سرعت برای اصلاحات اجتماعی و سیاسی اقدام کند.
در جوامع جهان سوم آن چنان که باید به مساله آموزش و نقش آن در شکل دهی، قوام نظام و استقلال آن اهمیت داده نمی شود. در اهمیت آموزش همین اندازه کافی است گفته شود که انسان خمیرمایهای است که با آموزش شکل میگیرد این خمیرمایه بدون آموزش به همان شکل ابتدایی باقی میماند و چنانچه آموزش صحیح نباشد شکلگیری به صورت غلط انجام میپذیرد. حاصل بیتوجهی به مساله آموزش وجود گروه عظیمی از افراد فاقد تخصص و مهارتهای لازم برای گردش چرخهای اقتصادی و توسعه بخشهای خدماتی و فرهنگی است.
آنچه در همه راهبردهای ارائه شده از سوی صاحبنظران توسعه مورد تاکید قرار گرفته و تجربه کشورهای توسعه یافته نیز آن را تایید کرده است نقش انسانها به عنوان مهمترین منابع توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. این مهم تا بدانجا مورد توجه واقع شده است که عموم اندیشمندان معتقدند منابع انسانی پایه اســاسی تحولات نوین زندگی اســــت و توسعه ملی بر محور نیروی انســانی تحقق مییابد.
کشوری که نتواند دانش و بینش انسانها را توسعه دهد و آنها را از پرورش هدفدار برخوردار سازد و از این سرمایه در توسعه اقتـــصادی، اجتماعی و فرهنـــگی بهرهبرداری کند قادر نخـــواهد بود هیچ چیز دیگری را توسعه بخشد زیرا امروزه مزّیت دسترسی به منابع طبیعی در امکان بهرمندی از شاخصهای توسعه و موفقیت در رقابت اقتصادی بینالمللی جای خود را به مزّیت بهرهمندی از نیروی انسانی محقق، خلاق و مبتکر داده است، نیروی که قادر است منابع و امکانات لازم توسعه را بیافریند.
بنابراین ابزار توسعه امروز را نه در کوهها، دشتها و اعماق زمین که در مغز انسانها باید جستجو کرد این منبع پایانناپذیر است و با مجّهز شدن به دانش فّنی قادر است فرایند کسب جذب هضم و گسترش فناوری مورد توسعه را فراهم سازد.