انتشارات شکوریان
اکثر اقتصاددانان معتقد هستندکه در حقیقت کمبود سرمایه گذاری درسرمایه های انسانی عامل اصلی نازل بودن سطح رشد اقتصادی درکشورهای در حال توسعه است. تا زمانیکه این کشورها آموزش و پرورش، استفاده از علوم و دانش و افزایش سطح مهارت های حرفه ای را ارتقاء نداده اند، بازدهی وکارایی نیروی کار سرمایه در سطح نازلی باقی می ماند و رشد اقتصادی باکندی و با هزینه های سنگین تر صورت می گیرد.
مطالعات انجام شده توسط تئودور شولتز، هاربیسون، بکر، کوزنتس و دیگر اقتصاددان نشان می دهد که افزایش نسبی سرمایه های سرمایه گذاری شده در آموزش و پرورش یکی از مهمترین عوامل تضمین کننده رشد اقتصادی آمریکا است. مطالعات نشان می دهد که هریک دلار سرمایه گذاری درآموزش و پرورش، درآمد ملی را بمراتب بیش از یک دلار سرمایه گذاری در ایجاد جاده ها، سدسازی، کارخانه ها یا دیگرکالاهای سرمایه ای افزایش می دهد. درآمریکا قسمت اعظم رشد صنعتی نتیجه سرمایه گذاریهای مادی صنعتی نیست، بلکه سرمایه گذاری برروی انسان و بهبود شرایط صنعتی در نتیجه بهبود شرایط زیستی و آموزشی انسان هاست که بخش اعظم رشد صنعتی را ایجاد می کند. مارشال، آموزش نیروی انسانی به مثابه یک سرمایه گذاری ملی و با ارزشترین بخش سرمایه های ملی یاد می کند. اهمیت سرمایه گذاری در سرمایه های انسانی بمراتب بیشتر از نظر اقتصادی و اجتماعی سودمندترین سرمایه گذاری در طرحهای صنعتی است.
اکثر متخصصان امور اجتماعی معتقدند که منابع انسانی هر جامعه ای عامل تعیین کننده خصوصیت روند توسعه اقتصادی و اجتماعی آن جامعه است. چرا که بشر هم هدف و هم وسیله فعالیت اقتصادی است. از طرف دیگر انسانها عامل فعالی هستند که سرمایه ها را متراکم می سازد، از منابع طبیعی بهره برداری می کنند، سازمان های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را می سازند و توسعه ملی را جلو می برند بنابر این بهره برداری از این نیروی فعال بایستی مهارت ها و دانش مردم جامعه را توسعه داد و پیش برد.
پدیده سرمایه گذاری در منابع انسانی بسیار جدید است. تاکید بیش از حد به تمرکز سرمایه مادی در روند رشد اقتصادی اشتباه است. در حال حاضر بسیاری از اقتصاددانان توسعه معتقدند که رشد ذخایر سرمایه مادی تا حد زیادی به تمرکز سرمایه انسانی بستگی دارد.
جعفر شکوریان