انتشارات شکوریان
ارزش هایی که مردم با آن زندگی می کنند و جزیی از حیات معنوی آنها را تشکیل می دهد، در بستر طولانی زمان شکل می پذیرد، قوام می یابد و با روح و جان مردم آمیخته می شود.
ارزش های اجتماعی، مطلق و ابدی نیستند و اساساً دگرگونی، ماهیّت و پدیده ی اجتماعی، از جمله ارزش هاست. گر چه ارزش های جدید همواره با سدهای محکمی روبرو می شوند،این موانع زوال ناپذیر نیستند؛ تاریخ نیز شاهد نمونه های فراوانی از تحول ارزش هاست. باید با تحلیلی دقیق و همه جانبه ارزش های مورد نیاز توسعه ی فراگیر را ارزیابی کرد و اگر مایه هایی ولو کم رنگ در اهداف و آرمان های متعالی جامعه وجود دارد؛آن را تقویت نمود و در صورت فقدان چنین مایه هایی با ظرافت تمام آن را محقق ساخت.
بی تردید با گسترش و تقویت این گونه ارزش ها درتارو پود نظام اجتماعی کشور و تعیین چارچوب ها و راهکارهای اساسی برای آن، در بخش های مختلف جامعه می توان از طریق ایجاد انگیزه های قوی در آحاد مردم، جامعه رابه سمت وسوی توسعه مطلوب رهنمون ساخت.
ازسوی دیگر با ایجاد فضای مناسب در رسانه های گروهی و آموزش و پرورش و… می توان ارزش های غیر توسعه ای را ریشه کن نمود و مسیر تحقق ارزش های مطلوب را هموار ساخت. مثلاً فرهنگ قضا و قدری به معنای غلط خود که اساساً نتیجه ی کار و تلاش انسان را محصول عملکرد خود او نمی داند و معتقد است عوامل مؤثردر حقایق خارجی را نمی توان در اراده و اختیار انسان یافت، یک فرهنگ غیر توسعه ای محسوب می شود، زیرا که همه ی عالم از ریز و درشت مسیر حرکت و نتایجی از پیش تعیین شده قایل است که دست بشر هرگز قدرت تغییر و تحول آنها را ندارد. با حاکمیت این تفکر در جامعه، کار و تلاش گسترده و سخت کوشی، برای دستیابی وضعیت مطلوب و بهتر، اقدامی عقیم است و سستی و رخوت و جدی نگرفتن امور اقتصادی و معیشتی فرد و اجتماع به عنوان یک ارزش مطرح می شود. از آن جا که پیشرفت و توسعه همه جانبه، بدون کوشش و تلاش گسترده ی همه ی مردم هرگز در جامعه تحقق نخواهد یافت، انتظار پیشرفت و توسعه از چنین جامعه ای از خامی و خوش باوری است. به حتم برای تحقق توسعه این گونه فرهنگ ها باید متحول گردند. مشکلی که بزرگ و عظیم به نظر می آید بیرونی نیست بلکه این ذهن ماست که تنبلی می کند و نمی خواهد مشکل را حل کند.
جعفر شکوریان